یکی از بهترین دستگاه های تصفیه هوای ایرانی

سیستم عملکرد : این دستگاه با ایجاد جریان هوا و انتقال آن از محیط  "های ولتاژ" ذرات معلق در هوا را باردار کرده و از معلق بودن آنها در هوا جلوگیری می کند. در نتیجه پس از مدت زمان کوتاه هوایی کوهستانی و عاری از هرگونه ذرات معلق خواهیم داشت.

ذرات معلق داخل هوا مثل: مواد پلاستیکی – ریزگردها – گرد و غبار- خاک – باکتری- آزبست – گوگرد و... و ذرات زیر یک میکرون

مزایا:

- قابل حمل بودن آسان که هیچ دستگاه مشابهی برای فرزندان و افراد دارای بیماری های تنفسی وجود ندارد که به این آسانی قابل حمل و جا به جا نمی باشد.

- بی نیازی به فیلتر و تمیز کردن مداوم فیلتر

- مصرف برق بسیار پایین

- ارزان ترین دستگاه متناسب با شرکت های مشابه

- کارایی معادل گران ترین برندهای موجود (مثلا: 3 دستگاه DH-TS معادل یک عدد دستگاه 600000 تومانی چینی موجود در بازار است)

موارد مصرف: در منازل، دفاتر، اتاق خواب نوزاد، بیمارستان ها، مهد های کودک، مدارس، دفاتر تجاری و اداری و...

کلیه قطعات این دستگاه از با کیفیت ترین قطعات ساخت کشور کره استفاده شده و تحت نظارت بخش  R&D و QC ایران دی اچ و تولید گردیده است.

متراژ تحت پوشش : 60 تا 90 متر مکعب محیط آزمایشگاهی را تحت پوشش و تصفیه قرار می دهد.

گارانتی : 2 سال گارانتی (یکسال تعویض+ یک سال تعمیر رایگان) و 10 سال خدمات پس از فروش + گارانتی کارائی 100%

مصرف برق : 5 وات

تاریخچه ی کوتاهی از اینترنت و سازندگان آن

پدران واقعی اینترنت،وینتون سرف،لورنس رابرتس،لیونارد کلین راک و رابرت کان می باشند ولی در باور هاست که مخترع اینترنت ال گور بوده است.

ال گور می گوید: من اینترنت را اختراع نکردم اما حین خدمت در کنگره ی آمریکا،ایده ی آن به ذهنم خطور کرد. وینتون شرف متولد 1943 دانشمند علوم کامپیوتری است که وی را پدر اینترنت نیز لقب داده اند. وینتون سرف به همراه دوستان خود اولین زنجیره های اینترنت را رقم زدند و بدین ترتیب اینترنت اختراع شد.

اینترنت شبکه ای غیر متمرکز به نام ARPANET بود که برای ایمن شدن و سهولت ارتباط بین گروه ها در صورت حمله ی هسته ای توسط وزارت دفاع ایالات متحده ی آمریکا به وجود آمد، سپس به کانادا و بعد به همه ی جهان انتشار یافت . امروزه از اینترنت در تمامی زمینه ها از جمله علمی،آموزشی و ... استفاده می شود.

توجه: استفاده از این مطلب حتی با ذکر منبع ممنوع میباشد.

جهت اطلاعات بیشتر می توانید به کتب اطلاعات عمومی مراجعه کنید.

در زیر همین متن را به ترجمه ی انگلیسی مشاهده می کنید

The real fathers of the Internet , Vyntvn Cerf , Lawrence Roberts , Leonard Klein Rock and Robert Kahn are but are believed to have been Al Gore invented the internet .
Gore says: I did not invent the internet , but America while serving in Congress , the idea occurred to me . Vyntvn honor computer scientist born in 1943, he has been dubbed the father of the Internet . Cerf Vyntvn with your friends first Internet serial numbers so they invented the Internet .
Today the Internet in all fields of science, education and ... Be used .
Note: Use of this article , even with attribution is prohibited.
For more information you can refer to books of general information .

مخاطب را فراموش نكنيم!

يازدهمين همايش بين المللي فناوري آموزشي امسال از تاريخ 23 تا
25 ارديبهشت ماه در شهر كوالالامپور مالزي برگزار شد. محل برگزاري
اين همايش سال گذشته كشور تايوان و در سال هاي قبل از آن عمدتا كشور تركيه و بخش ترك نشين قبرس بود. طبق سنت هميشگي، همة
سخنرانان از پاورپوينت براي ارائة مطالب استفاده مي كردند. براي من كه
به عنوان ارائه دهنده مقاله و مدير يكي از نشست هاي همايش شركت كرده
بودم، نكتة درخور توجه چگونگي بهره گيري سخنرانان از پاورپوينت و
ميزان برقراري ارتباط با حاضران بود. در افتتاحية همايش همة سخنرانان
اهل كشور تركيه، مطالب خود را از روي كاغذ مي خواندند و عين مطالب را
هم زمان روي اسلايدهاي پاورپوينت نمايش مي دادند. اين رويه در جريان
سخنراني ها هم ديده مي شد.
با توجه به شيوه هاي مختلف ارائة مطالب در اين همايش، مي توانم
بگويم كه در استفاده از پاورپوينت سه روش وجود داشت: روش نخست
كه بيشتر هم معمول بود، تطابق كامل سخنان سخنران و مطالب اسلايد
بود. سخنراناني كه به مطالب خود مسلط نبودند يا در ارائة آن ها به زبان
انگليسي مشكل داشتند، از اين روش استفاده مي كردند. روش ياد شده
براي من به عنوان شنونده بسيار ملال آور بود. در عين حال، چون
خودم مطالب را مي خواندم، گاه سخنان سخنران مخل تمركزم بر
متن مي شد. دليلي هم نمي ديدم كه به صحبت هاي سخنران گوش
دهم؛ چون عين آن صحبت ها را در متن مي ديدم.
گروه دوم سخنرانان  كه البته شمارشان بسيار اندك بود،
سخنراناني بودند كه بين اسلايدهايشان و مطالبي كه مي گفتند،
اصلا ارتباطي وجود نداشت و لذا شنونده دچار تفرقة حواس
مي شد. چون او يا بايد متن را مي خواند يا به حرف هاي
سخنران گوش مي داد كه سخنانش ارتباطي هم با مطالب
اسلايدها نداشت. گويي اين سخنرانان به تبع رسم روزگار،
كه همه از پاورپوينت استفاده مي كنند، اين ابزار را به كار
مي گرفتند و چندان به آن معتقد نبودند.
اما دستة سوم كساني بودند كه در اسلايدهايشان
فقط عناوين كوتاه مطالب خود را نوشته بودند. طرح
كلي مطالب اين سخنران ها مشخص بود و شنونده
فقط بايد به آن ها گوش مي داد و حواسش را
جمع مي كرد. در اين نوع ارائه، بين شنونده
و ارائه كننده رابطة خوبي برقرار مي شد. در
واقع، اين روش ارائه مطلب نشان مي داد
كه پاورپوينت ابزار كمك آموزشیمفيدي است.
به نظر مي رسد كه در روش اول ارائه، معلم يا سخنران بر
محتواي ارائة خود و استفاده از ابزار متمركز مي شود و گوهر
آموزش، يعني پيوند ميان معلم و شاگرد، گوينده و مخاطب،
از ياد مي رود. به اعتقاد بعضي، اين همان اثر ناگزير پاورپوينت
است كه فرهنگ آموزش را از »گفت وگو 1« به »ارائه 2« يا
سخنراني بدل مي كند. به تعبير ديگر، فرايند ارتباط سخنران
و شنونده، يا معلم و شاگرد از »آموزش به فرد 3« به »آموزش
محتوا 4« بدل مي شود. معلم به جاي تأكيد بر ارتباط با شاگرد و
شنونده، بر مطالب خود تمركز دارد و به اين فكر نمي كند كه
اين محتوا براي مخاطبي تهيه شده است كه اگر با او ارتباط
برقرار نشود، محتوا بي فايده خواهد بود.
دستة دوم معلمان يا سخنرانان نيز روش معمولشان سخنراني
است. به نظر من اين ارتباط اگرچه مشكلات خودش را دارد، در
مقايسه با الگوي اول به مراتب بهتر است. البته اين روش هم
نوعي دوگانگي ذهني و تفرقة حواس براي مخاطب و شاگرد
ايجاد مي كند و او در ميانة حرف هاي معلم و متون اسلايدها دچار
آشفتگي ذهني مي شود. اما الگوي سوم به اعتقاد من بهترين شكل
استفاده از پاورپوينت است. زيرا لزومي ندارد كه كلاس را از ابتدا
تا انتها با پاورپوينت هدايت كنيم. براي نمايش طرح كلي درس و
برانگيختن شنوندگان استفاده از پاورپوينت هايي كه فقط با متن پر
نشده باشند و در آن ها از تصوير، فيلم، پويانمايي، گرافيك، متن و
مانند اين ها استفاده شده باشد، مناسب و مؤثر است.
اما فراموش نكنيم كه قرار نيست محتوا بر صدر فرايند آموزش
بنشيند. اين محتوا قرار است به مخاطبي ارائه شود. لذا به جاي
پركردن اسلايدهاي خود از متن هاي طولاني و خسته كننده، بهتر
است عناوين آن ها را بنويسيم و با استفاده از عناصر غيرمتني، به هدف
خود  كه برقراري ارتباط بين معلم و شاگرد، و سخنران و مخاطب
است  بينديشيم. يادمان نرود كه اصل محتوا نيست و اصالت با كسي
است كه قرار است شنوندة ما باشد و گفت وگو با او گوهر آموزش است.
او را فراموش نكنيم.